Μονότοξο πέτρινο γεφύρι κτισμένο το 1659 ,ένα έργο τέχνης,ένα ιστορικό μνημείο που μέχρι το 1964 το χρησιμοποιούσαν για το πέρασμα του Αγραφιώτη..
Την δεκαετία του 60, όταν άρχισε να ανεβαίνει η στάθμη της λίμνης Κρεμαστών καταβροχθίζοντας τόσα και τόσα άλλα ιστορικά μνημεία, έφτασε και η σειρά του γεφυριού του Μανώλη.
Κι όμως αν και τόσα χρόνια το κρύβει για εννιά μήνες τον χρόνο στην κρύα αγκαλιά της,σέβεται την ομορφιά,την ιστορία και το μεγαλείο του περισσότερο από τον άνθρωπο....
Αν και ταλαιπωρημένο,ξεχασμένο,πληγωμένο, έστω και για 3 μήνες τον χρόνο προβάλει μεγαλόπρεπα για να αφυπνίσει την συνείδησή μας,είναι σαν να μας λέει ''εδώ είμαι,αντέχω ακόμη,κάντε κάτι όσο είναι καιρός''.
Αφέθηκε τόσα χρόνια στην τύχη του να παλεύει με τα στοιχειά της φύσης......
Ο πρόεδρος του συλλόγου ''Φίλων γέφυρας Μανώλη'' Γρηγόρης Φέρρας, δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια μέχρι να ευαισθητοποιηθούν κάποιοι αρμόδιοι για την αναστήλωση και την αποκατάσταση των ζημιών που υπέστη.
Και να....στην άκρη του τούνελ η ελπίδα χαμογελάει έστω και αμυδρά..το πρώτο βήμα έγινε και ελπίζουμε πως θα συνεχίσουν και τα επόμενα.
Αξίζουν συγχαρητήρια και στον πρόεδρο του συλλόγου και στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος και σε κάποιους φορείς για το ενδιαφέρον και την συμμετοχή τους.
Δεν έχει σημασία ποιος είχε την πρωτοβουλία ,σημασία έχει το αποτέλεσμα,αυτό μετράει και αυτό πρέπει να το αναγνωρίζουμε και να το επικροτούμε.Σε τέτοια θέματα τα όποια προσωπικά ή κομματικά πρέπει να μπαίνουν στην άκρη και όλοι μαζί ενωμένοι να συμβάλουν ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί και την αρμοδιότητα που έχει για την ανάδειξη και το καλό του τόπου μας!!!!!
Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου