Χρόνια πίσω...... ένα σπίτι με τρία δωμάτια και μια κουζινίτσα απ' έξω,σε κάθε δωμάτιο και μια οικογένεια, στο ένα ο πατέρας με την μάνα και στα άλλα οι δυο τους γιοί παντρεμένοι ο ένας μάλιστα είχε και δυο παιδιά... στην αυλή του κάτω από την κρεβατίνα μαζεμένα λίγα άτομα σιγοκουβεντιάζουν..
....................
Οι φωνές της γυναίκας που γεννούσε ακουγόταν μέχρι έξω, δύσκολες ώρες, πρωτάρα και μικρή βλέπεις....η πεθερά μπαινόβγαινε στην κουζίνα και ανακάτευε τα ξύλα να ζεστάνει το νερό που θα χρειαζόταν για το νεογέννητο και την μάνα του....η μεγαλύτερη νύφη ξεφυσούσε και η αγωνία της ήταν ολοφάνερη....
Είχε δυο κόρες, δεν μπόρεσε να κάνει ένα αγόρι να δώσει χαρά στον άντρα της και να βγάλει και το όνομα του πεθερού που τόσο πολύ το ήθελε!
Κι αν η καινούργια νύφη κάνει το αγόρι? Στην σκέψη και μόνο πάγωνε....θα την έχουν καλύτερη...θα την καλομεταχειρίζονται... άσε που ο πεθερός μπορεί να του δώσει και την περιουσία....και τα δικά μου παιδιά?
Φίδι να την τσιμπούσε εκείνη την ώρα θα ψόφαγε!
Η γυναίκα που έκανε την <<μαμή>> βγήκε στην πόρτα να πάρει λίγο αέρα κι ακούει μια φωνή γεμάτη αγωνία...
-Ακόμα?
-Μην σκοτίζεσαι μπάρμπα όπου να 'ναι θα βγει....και μην σου πω θα είναι και παιδί (γιος) !
Το χαμόγελο φάνηκε κάτω από τα μουστάκια του παππού που αγωνιούσε πιο πολύ κι από τον μικρό του γιο .... όχι όμως και από την μεγάλη του νύφη, αυτή και το χαμόγελό του είδε και την αγωνία του ένιωθε....έτρεξε και αγκάλιασε την μια της κόρη που ήταν στην αυλή και της λέει ...
-Άντε στον παππούλη ....η μικρή πήγε κοντά στον παππού που άπλωσε ανόρεχτα το χέρι του και την χάιδεψε στο κεφάλι...όλα τα παρακολουθούσε η μεγαλύτερη νύφη δεν της ξέφευγε τίποτα...πήγε κι αυτή κοντά του και τον ρώτησε..
-Θες τίποτα πατέρα?
-Όχι...απάντησε ξερά ο πεθερός της.
................
Οι φωνές που ερχόταν μέσα από το σπίτι ήταν το κάτι άλλο, υπέφερε η γυναίκα... δύσκολη γέννα η <<μαμή>> προσπαθούσε με την όποια της πείρα να κάνει ότι μπορεί.
Η αγωνία στην αυλή έκανε τους άντρες να στρίβουν το ένα τσιγάρο πάνω το άλλο,άρχισαν να τους ζώνουν τα φίδια μην πάθει τίποτα η γυναίκα...η μεγαλύτερη νύφη που δεν την χωρούσε ο τόπος πάει κοντά στον μικρό της κουνιάδο και του λέει δήθεν καλοσυνάτα...
-Κουράγιο...να δεις που θα σ'αποζημιώσει για την αγωνία σου και θα σου βγάλει το γιο.....
-Μην πάθει τίποτα και να βγει γερό με νοιάζει....τίποτ' άλλο....γιατί δεν πας να δεις τι γίνεται μην χρειαστεί τίποτα,οι φωνές σταμάτησαν φοβάμαι.. και πριν προλάβει να τελειώσει την κουβέντα του ακούστηκε το κλάμα του μωρού, της κόπηκαν τα πόδα..... τι να γέννησε άραγε?
Η γιαγιά του μωρού βγήκε στην πόρτα και κοιτάζοντας τον μικρό της γιο του λέει..
-Να μας ζήσει η ξαποστασιά (κορίτσι)...την παίδεψε την κακομοίρα την μάνα του κοτζάμ τσιούπα είναι!
Άρχισαν τις ευχές και η ανακούφιση ήρθε στα πρόσωπα όλων ( εκτός του γέρου), μα πιο πολύ το χάρηκε ..... η <<καλή>> συνυφάδα!
Χαρά-Χαρίκλεια Βλάχακη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου