Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

Η γυναίκα μανα κάποτε-Γραφει η Χαρα Βλαχακη

Η ΓΥΝΑΙΚΑ-ΜΑΝΑ ΚΑΠΟΤΕ
Δύσκολοι καιροί για όλους τότε στα χωριά μας και ειδικά για την γυναίκα ...
Από τα επτά μεσάνυχτα έπρεπε να σηκωθεί για να τα προφτάσει όλα και πάλι με το ζόρι τα κατάφερνε....από που να ξεκινήσει, τελειωμό δεν είχαν οι υποχρεώσεις της, βαρύ φορτίο στις πλάτες της, μάνα, σύζυγος, νοικοκυρά και αν είχε την τύχη να είχε και πεθερικά μέσα στο σπίτι, εκεί να δεις γλέντια.....
Οι πιο πολλές πεθερές με τον <<καλό>> λόγο στο στόμα για την νύφη τους...τα κοσμητικά επίθετα πήγαιναν σύννεφο, την στόλιζε από το πρωί ίσαμε το βράδυ. ''.αχαίρευτη, ανεπρόκοπη, σβαρνιάρα, που στραβώθηκε ο γιός μου και σε πήρε, που κακό χρόνο να 'χεις και ένα σωρό άλλα...
Aυτή χωρίς να αντιμιλάει έκανε πέτρα την καρδιά της για να μην χαλάσει το σπιτικό της.....και να πεις πως ο άντρας έπαιρνε το μέρος της γυναίκας? Ούτε για αστείο...
Από τα χαράματα έπρεπε να αρχίσει το ζύμωμα για να προλάβει να φουσκώσει και να ψηθεί το ψωμί, να μαγειρέψει για την φαμίλια , να πλύνει, να μπαλώσει, να σκουπίσει μέσα-έξω για να μην γελάει η γειτονιά άμα περνάει και βλέπει στην αυλή τα σουρόφυλλα και τα *σκούπρα* ......
Και να΄χει και πέντε -έξι κουτσούβελα αραδιασμένα να μην την αφήνουν σε ησυχία, άλλο να μυξοκλαίει, άλλο να πεινάει, άλλα να μαλώνουν, ...άλλο στην κοιλιά, άλλο παραμάσχαλα κι όμως καμιά δουλειά δεν της πήγαινε χαμένη.
Τα σύρματα στην αυλή γεμάτα ρούχα και κωλόπανα απλωμένα κάθε μέρα....να την παρακολουθείς από μια μεριά και να την λυπάται η ψυχή σου.....η μόνες στιγμές που την έβλεπες καθιστή, ήταν όταν έπρεπε να θηλάσει το μικρό της .....τρυφερή εικόνα !!
Χαμογελούσε το πρόσωπο της καθώς το κοιτούσε να έχει αρπάξει με τα χεράκια του το στήθος της ....ούτε κούραση ένιωθε, ούτε τίποτα!
Μα και αργότερα που μεγάλωναν λιγάκι άρχιζε το ξενύχτι στον αργαλειό, δεν της έφτανε η κούραση της μέρας έπρεπε να φτιάξει τα υφαντά για την προίκα των κοριτσιών.
Πολλές οι δουλειές και όμως όλες τις προλάβαινε, όλα νοικοκυρεμένα, ο Θεός της έδωσε πολύ υπομονή και δύναμη...
Και να ήταν μόνο οι δουλειές του σπιτιού,παντού πρώτη και καλλίτερη, στο όργωμα, την σπορά, το θέρισμα, το αλώνισμα, ίση με έναν άντρα.. και κάτι παρά πάνω γιατί γυρίζοντας στο σπίτι ο άντρας ήταν με τα χέρια άδεια......ενώ αυτή μέχρι τα αυτιά η ζαλίγκα της ...... με την κοιλιά στο στόμα δούλευε και όπου την έπιαναν οι πόνοι γεννούσε...και μετά από λίγο καιρό το ζωνόταν στην πλάτη και συνέχιζε........
Πόση δύναμη μπορεί να κρύβει μέσα του αυτό το αδύναμο πλάσμα !
Πόσα παράσημα αξίζει!
Ευλογημένη ύπαρξη....αθάνατη ηρωίδα γυναίκα- μάνα της επαρχίας!!!!!!!!!!!
ΧΑΡΑ-ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΒΛΑΧΑΚΗ
(παλιά μου ανάρτηση)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου