Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Ο σερβιτόρος-Γραφει ο Νακος Κορδονουρης

Ο σερβιτόρος
---------------------
Μικρός όταν ήμουν στο χωριό...άκουγα κάποιες λέξεις που πίστευα ότι είχαν εντελώς άδολη έννοια... όπως..
Α..τον κερατά!...
Ρε..τον πούστη!...
Με τον τρόπο και τον στόμφο που τις ξεστόμιζε κάποιος..φαινόταν σαν να είχαν επαινετικό χαρακτήρα.
Κάθε χρόνο στις 29 Αυγούστου, γινόταν ένα μεγάλο ζωοπανήγυρο κοντά στο χωριό μου..το περίφημο Τζαμί.
Εκεί..μεταξύ άλλων.. γινόντουσαν αγώνες επίδειξης των αλόγων. Θυμάμαι ένα πανέμορφο μαύρο γυαλιστερό βαρβάτο άλογο..που είχε ο Καραμπάτσης ο χωριανός μου. Ήταν γεωργαλίδικο κι έτρεχε σαν σφαίρα.
Στο τρέξιμο δεν ταρακουνούσε καθόλου τον καβαλάρη...σαν να πηγαίνεις με κούρσα έλεγαν.
Όταν το 'βλεπες κι έτρεχε.. πετούσε..σαν πουλί...λες και δεν πατούσε στην γη...
Υπερήφανο ζώο... περπατούσε με μεγαλοπρέπεια.
Τον θαυμάζανε όλοι.
Γειά σου ρε κερατά Καραμπάτση με τ'άλογό σου!...
Παίζαμε μπάλα στις αλάνες..πεταγόταν σαν αίλουρος.. σαν γάτος ο τερματοφύλακας σ'ένα δυνατό σουτ και γράπωνε την μπάλα...
Ρε τον πούστη..τι σουτ έπιασε!...έλεγαν..
Μου είχαν μείνει σαν εκφράσεις θαυμασμού.
Όταν ήρθα στην Αθήνα..στα δώδεκά μου χρόνια..έμενα μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό μου τον Αντώνη, σ'ένα παλιό σπίτι στον Άγιο Παύλο.... Τι σπίτι δηλαδή..ένας όροφος με τέσσερα δωμάτια..με κοινό νιπτήρα και τουαλέτα.. Το πρωί στην ουρά για νύψιμο και ξύρισμα...Εγώ δεν είχα έννοιες για ξύρισμα ακόμα..ήμουν μικρός.. αμούστακος. Στο κάθε δωμάτιο από δύο άτομα.. Όλα χωριατόπουλα..εσχάτως αφιχθέντες από το εσω-μεταναστευτικό κύμα της εποχής.
Την ημέρα δουλειά..το βράδυ στο νυχτερινό σχολείο.
Κάθε βράδυ μετά το σχολείο πηγαίναμε για φαγητό σ'ένα μαγειρείο στην γειτονιά μας στην οδό Ψαρών. Συνήθως φασολάδα, πιλάφι, φακές, μακαρόνια..σκέτο από γιουβέτσι..που λεφτά για κρέας...
Ύστερα από κάμποσες μέρες γνωριστήκαμε με το προσωπικό..μιλούσαμε..αστειευόμαστε...
Την ώρα που πηγαίναμε εμείς..δεν είχε σχεδόν καθόλου κόσμο.
Ήρθε κάθισε στο τραπέζι μας ο Λεφτέρης ο σερβιτόρος..ένας κοντόχοντρος σαραντάρης.
Έλεγε διάφορες ιστορίες από την ζωή του.. Φαινόταν γλυκομίλητος..(χρυσό μου κ.α.) Είχε ψιλή γυναικεία φωνή και πρόσεξα ότι στην κουβέντα για τον εαυτό του χρησιμοποιούσε θηλυκό γένος...
-Οταν ήμουν μικρή...
Νόμισα έκανε λάθος.. προσπάθησα να τον διορθώσω.
-Μικρός θέλετε να πείτε.
Ο Λευτέρης εξακολουθούσε...
-Είχα έρθει από το χωριό μόνη μου...
Σκέφτηκα.. πάλι λάθος έκανε.
-Μόνος σας...όχι μόνη σας...
Ο Αντώνης γελούσε..εγώ όμως δεν ήξερα τον λόγο..γιατί γελούσε.
Πληρώσαμε φύγαμε..στον δρόμο ρώτησα τον Αντώνη.
-Αντώνη δεν μου λες...γιατί ο κύριος Λεφτέρης μιλούσε γυναικεία;
-Θα σου εξηγήσω άλλη φορά...
-Όχι θέλω να μου πεις τώρα.
-Ε...τι να σου λέω τώρα..άστο καλύτερα...
-Πες μου ρε Αντώνη..θέλω να ξέρω.
-Γιατί... είναι πούστης...έτσι μιλάνε αυτοί...
-Ε..κι επειδή είναι πούστης πρέπει να μιλάει γυναικεία;
-Θα σου εξηγήσω άλλη φορά...
Μπερδεύτηκα...προσπαθούσα να τα ξεδιαλύνω μέσα μου..δεν έβγαζα άκρη.
Όταν πήγαμε στο σπίτι μου εξήγησε..ότι έχει κι άλλη έννοια εκτός απ αυτήν που ήξερα μέχρι τότε.
Απογοητεύτηκα....
Την λέξη αυτή μέχρι τότε την είχα σε κάποια αξία...
Στο χωριό σήμαινε ίσως τον ικανό... τον καταφερτζή...
Σκέφτηκα..δεν θα ξαναπώ ποτέ κανέναν φίλο μου πούστη.
ΝΑΚΟΣ ΚΟΡΔΟΝΟΥΡΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου